วันอังคารที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2551

บทกลอนสอนใจ...


เช้าค่ำทำอะไร
อยู่ว่าง
ตำหรับตำราร้าง
แล้วหรือ
เรียลรู้แล้วทุกอย่าง
เพียงไร
ปริญญามิใช่ซื้อ
โดยง่าย หามา
วันหน้าจักลำบาก
บอกไว้ ใส่ตน
หากแม้นมิเอาใจ
ใส่สร้าง
คล้อยเคลื่อนเลื่อนลอยไป
วันนี้
วันพรุ่งคงจักร้าง
ความสุข ความสบาย
เขาหน่ายเขาแหนงแน่
พี่น้อง
เหล่านั้นคงหมั่นปอง
ขับไล่
หงิมหงิมแม้นยิ้มย่อง
รู้แจ้ง เพียงเรา
หนึ่งผู้อยู่หนใด
เมินหน้า หามี
ทุกที่พาทีพ้อง
ขานรับ ขับสู้
เพียงเราทั้งเช้าค่ำ
เรียกหา
คุณงามความดีล้ำ
เขาเชิด ชูเชิญ
ถึงว่าวายชีวา
เขาร่ำ อาลัย

ไม่มีความคิดเห็น: